Ocena ze starego portalu: 5,00 / 3 oceny
Jest to świeży ser domowej roboty (ind. panir), który można jeść sam lub wykorzystać jako składnik potraw. Ma wyjątkowo łagodny smak i podobnie jak tofu, łatwo przyjmuje inne smaki. Nie topi się w wysokich temperaturach. Przygotowanie paniru nie jest skomplikowane. Można z niego robić wegetariańskie pulpety, kotlety etc. Świetnie nadaje się do smażenia na głębokim oleju i panierowania.
Chutney pomidorowy to indyjski dodatek do dań. Różnego rodzaju raity (dipy na bazie jogurtu z przyprawami), relisze (owoce lub warzywa w sosie) czy różnorakie odmiany pieczywa są częstym towarzyszem posiłków indyjskich. Chutney jest właśnie takim dodatkiem do dań, czymś pośrednim między marynatą a piklami. Pobudza apetyt, a mała porcja dodaje daniom orzeźwiającego smaku. W Indiach chutney odgrywa jeszcze jedną rolę – z łatwością wyostrza, łagodzi lub istotnie zmienia smak potrawy. Chutney może być ostro-kwaśny – takie są przetwory przyrządzane na bazie świeżej chili, kolendry, mięty z dodatkiem imbiru, czosnku, cebuli a czasem dodatkiem kokosa czy tamaryndowca. Drugi rodzaj to chutney słodko-kwaśny, bardziej popularny na Zachodzie, marynata z cukru, octu, przypraw i owoców przyrządzanych na ciepło.
Ocena ze starego portalu: 5,00 / 4 oceny
Doskonała zimna przystawka – starter , bardzo popularna w kuchniach chińskich w USA. Z powodzeniem może być jednak podawana jako główne danie. Danie jest bardzo ostre , ale w tym cały jego urok . Ma niepowtarzalny smak, i co ciekawe, pomimo ostrego (ukrytego) charakteru, apetyt rośnie w miarę jedzenia..:) Na długo pozostaje w pamięci, wracam do niego co jakiś czas. Polecam.
Ocena ze starego portalu: 5,00 / 3 oceny
Placki mandaryńskie to cienkie, pszenne placki, smażone bez tłuszczu, w które zawija się niektóre chińskie dania i zjada jak naleśnik. Najbardziej znane dania, podawane z plackami mandaryńskimi to kaczka po pekińsku i wieprzowina Mu Shu. Ich przygotowanie jest dosyć pracochłonne, ale można je przygotować z wyprzedzeniem np. dzień przed przygotowaniem dania i przed podaniem podgrzać na parze. Na szczęście mi pomagała mała pomocniczka:) W większości przepisów do placków nie dodaje się soli, ja spróbowałem z sola i bez i bardziej odpowiadają mi lekko posolone.
Ocena ze starego portalu: 5,00 / 2 oceny
Kuchnia południowych Indii obfituje w dania wegetariańskie. Taki posiłek składa się najczęściej z dwóch dań: dania z roślin strączkowych lub ryżu w towarzystwie pieczywa, świeżego chutney czy jogurtu. Rośliny strączkowe (soczewica, różnego rodzaju fasole, ciecierzyca) są składnikami potraw na terenie całych Indii. Są znakomitym źródłem białka, zwłaszcza dla wegetarian, są niedrogie a w postaci suszonej można je długo przechowywać. Dal (dhal) to nazwa odnosząca się zarówno do roślin strączkowych jak i potraw z nich przygotowanych. Niemal każde indyjskie danie rozpoczyna się od przygotowania masala, czyli mieszanki różnych przypraw. Hindusi nie dodają przypraw jedna po drugiej, w kolejności wymienionej w przepisie, lecz mieszają ich część i smażą w oleju, dla wydobycia aromatu (proces określany jako tarka). Dopiero wtedy dodają warzywa, mięso i rośliny strączkowe i dokładnie mieszają. Poniższe danie można wykonać wykorzystując różne rodzaje soczewicy (brązowa, czerwona, zielona, żółta) oraz inne warzywa np.: marchew, bakłażana, groszek. Danie, choć bezmięsne, daje uczucie sytości a jednocześnie lekkości. Smacznego!
Ocena ze starego portalu: 5,00 / 1 ocena
Idealny ryż do sushi powinien się oczywiście kleić ale pod żadnym pozorem nie powinien być rozgotowany, żeby maki, które robicie nie tylko i smakowały ale i wyglądały idealnie. Korzystając z tego przepisu nie ma możliwości żeby ryż się rozgotował ani przypalił. Robię sushi 3 lata minimum 1 raz w tygodniu wiec wiem co mówię 🙂
Ocena ze starego portalu: 5.00 / 6 ocen
Maksymalnie prosta, zdrowa i łatwa do wykonania zupa miso. Miso jest podstawowym elementem japońskiej diety, przeciętny Japończyk jada ją przynajmniej raz dziennie. W Japonii miso podaje się zazwyczaj w małej miseczce ok. 160ml. Pije się ją bezpośrednio z miseczki a większe kawałki wyjada się pałeczkami. Często jest częścią większego posiłku (szczególnie śniadania), przystawką przed głównym posiłkiem lub małą samodzielną przekąską.
UWAGA! NAJNOWSZY I NAJLEPSZY PRZEPIS NA KIMCHI Z KAPUSTY JEST TUTAJ
Ocena ze starego portalu: 4,26 / 27 ocen
Kimchi z kapusty pekińskiej to podstawa koreańskiej diety. Na stronie znajduje się już przepis na kimchi z kapusty pekińskiej, dodałem go kilka lat temu (dokładnie w kwietniu 2006) i było to moje pierwsze podejście do kimchi. W tym czasie kilka razy zmieniałem i udoskonalałem przygotowanie kimchi kapuścianego. Obecnie stosuję przepis poniższy, jest on łatwiejszy do wykonania i daje lepsze i bardziej powtarzalne wyniki. Głównym problemem starego przepisu było zastosowanie ciężarka do przyciskania kapusty, powodowało to, że gotowe kimchi było wyciśnięte z większości soku, mało soczyste. W nowym przepisie nie używam ciężarka, natomiast stosuję wstępne kiszenie w zamkniętej torbie foliowej, dzięki temu proces fermentacji przebiega bez problemów. Najważniejszą modyfikacją, zapewniającą doskonały smak jest zastosowanie oryginalnej koreańskiej chili (gochugaru) – dawniej niedostępnej w Polsce, teraz możecie ją kupić w naszym sklepiku. Poniżej przepisu zamieściłem kilka ważnych wskazówek dotyczących postępowania z kimchi, warto się z nimi zapoznać przed pierwszym przygotowaniem. P.S. W tym roku mała porcja kimchi pojawi się u mnie na wigilijnym stole:) A za kilka dni, w przerwie świątecznej, kolejny przepis z wykorzystaniem kimchi. Osoby unikające składników zwierzęcych mogą zastąpić sos rybny sosem sojowym.
Ocena ze starego portalu: 4,00 / 3 oceny
Ocena ze starego portalu: 4,50 / 12 ocen
Szybka do wykonania i smaczna potrawa wegetariańska. Do jej przygotowania możemy użyć suszonych grzybów shitake, ale korzystając z sezonu grzybowego lepiej użyć świeże grzyby leśne, ja użyłem podgrzybków, które właśnie pojawiły się w lasach sosnowych. Makaron możemy usmażyć, będzie wtedy smaczniejszy ale bardziej kaloryczny (musimy dodatkowo użyć 5-6 łyżek oleju) lub zrezygnować ze smażenia stawiając na dietetyczność potrawy kosztem walorów smakowych.